Były sobie trzy siostry Ciało, Umysł i Dusza. Ich rodzice – mama Księżyc i tata Słońce, byli dumni ze swoich pięknych i mądrych córek. Najstarsza z sióstr – Dusza, miała piękne oczy pełne głębi, w której można było zobaczyć niebo. Średnia córka – Umysł, była mądra i zachwycała swoją elokwencją oraz bystrością. Najmłodsza córka – Ciało, miała w sobie to coś, czego nikt nie potrafił nazwać, co sprawiało, że gdy przechodziła, wszyscy patrzyli tylko na nią.
Trzy siostry kochały się bardzo, wspierały się na wzajem i zawsze mogły na siebie liczyć.
Ich rodzice, kochali swoje dzieci i z radością patrzyli, jak każdego dnia odkrywały swoje talenty i z radością otwierały się na świat.
Rodzina
Tata Słońce dbał o wszystkie swoje piękne córki i z zachwytem opowiadał o nich wśród ludzi. Zabierał je na lody, do kina, do stomatologa. Uczył je jeździć na łyżwach, zdobywać świat, otwierać się na więcej i zawsze w siebie wierzyć. Budował w nich poczucie wartości, piękna oraz pewności siebie, że każda z nich da sobie świetnie radę.
Mama Księżyc także kochała swoje dzieci i pragnęła dla nich jak najlepiej. Wspólnie lepiły pierogi, robiły ciasto. Mama Księżyc pozwalała wkładać im swoje ulubione szpilki i korale, kiedy bawiły się w królewny.
Oboje rodzice dali swoim córkom tyle miłości i uwagi, ile mogli, ile byli w stanie.
Choć z zewnątrz mogłoby się wydawać, że rodzina była idealna, daleko było jej do doskonałości. Bo choć siostry otulone były ciepłem taty. Choć każdego dnia czuły miłość mamy, to między rodzicami coś się psuło. Może blask Słońca za bardzo irytował Księżyc? Może ciemna storna Księżyca, była zbyt niedostępna dla Słońca?
Przyszedł dzień
Przyszedł w końcu taki dzień, kiedy wszystko, co tak długo budowali dla siebie i swoich córek, legło w gruzach na wieki.
To był ciepły dzień i nic nie zapowiadało togo, co miało wkrótce nastąpić. Trzy siostry nie spodziewały się, że właśnie dziś, wydarzy się coś, po czym już nigdy nic nie będzie takie samo. Nie spodziewały się, że właśnie dziś ich beztroska zostanie zamrożona na długie lata.
Trzy siostry bawiły się w swoim pokoju, kiedy nagle do pokoju wpadł Wojownik, który spalił Słońce i zgasił Księżyc. Zupełnie, jakby ktoś zgasił światło. Jakby to, co było do tej pory, przestało istnieć. Tak właśnie w tej chwili powstała – Iluzja.
Trzy siostry – Ciało, Umysł, Dusza nie rozumiały, co tak właściwie się stało i każda z nich widziała inną historię, inną prawdę. Jednak niezależnie od tego, serce każdej z nich zostało zamrożone. Przestały widzieć Słońce, zaczęły nieść żal za Księżyc.
– Lepiej ja, niż ty mamo – powiedziała Dusza
– Razem będzie nam łatwiej poradzić sobie – powiedziała Ciało
– Lepiej żebym to ja cierpiała mamo – powiedziała Umysł
I tak przez lata, trzy siostry karmiły się Iluzją, która w tym jednym dniu zmieniła całe ich życie.
Iluzja
Od tego dnia, oczy Duszy straciły swój blask. Zamiast głębi, często wypełniały się smutkiem, łzami, tęsknotą. Umysł, próbowała zrozumieć, co tak naprawdę się stało ale w końcu uwierzyła w Iluzję, którą zobaczyła. Ciało, skuliła się w sobie, tłumiąc żal, smutek oraz emocje, których nie rozumiała, których nikt jej nie wytłumaczył. Każda z nich tęskniła za tatą Słońcem i na każde wspomnienie o nim, z oczy płynęły ogromne, słone łzy. W sercu sióstr pojawiała się miłość, którą odrzucały za każdym razem gdy wypływała na wierzch. To było zamrożenie…
Już nie odkrywały swoich talentów, ścieżek i możliwości. Nikt nie zachęcał ich do nowych rzeczy. Zamiast tego, wybrały ciemność mamy Księżyc i tą jakże trudną ścieżkę.
Czy było łatwo? Nie było. Było nawet bardzo trudno.
Na szczęście to nie jest koniec bajki.
Mijały kolejne lata
Musiało minąć wiele lat, zanim lód na sercach sióstr zaczął topnieć. Pierwsza przebudziła się Dusza i zaczęła coraz bardziej zanurzać się w głębię, która pozwalała jej odbywać podróże miedzy wymiarami. Dziś odkrywała ją na swój sposób, zupełnie od początku. Właśnie w tej głębi, zaczęło pojawiać się zrozumienie i obrazy, które dziś wyglądały inaczej, niż oczami dziecka. Iluzja, która przez tyle lat wygodnie zakrywała jej oczy, w końcu zaczęła opadać i dzięki temu, Dusza widziała inaczej, prawdziwie.
Umysł, nie chciała puścić przekonań, w które uwierzyła, przyjęła i realizowała w życiu by chronić siebie. Przez tyle lat, ubrana w schematy wciąż próbowała jakoś przetrwać w tych nie zawsze łatwych wspomnieniach, tęsknotach, pielęgnując żal i odrzucenie. Wciąż myślami wracała do wydarzeń z tamtych dni.
Ciało, często czuła kamień w brzuchu, który z każdym kolejnym rokiem stawał się coraz cięższy, aż w końcu poczuła, że już nie ma siły go nieść. Że czas już zrzucić te wszystkie ciężary, troski, smutki ze swoich barków i oddać je innym. Bardzo tego chciała, ale nie potrafiła odkryć, dlaczego nie może tego zrobić.
Zatrzymanie
Trzy siostry zatrzymały się w końcu w armagedonie pod ciemną chmurą strachu i złapały za ręce. Rozumiały, że już czas odszukać tatę Słońce i porozmawiać z mamą Księżyc. Kiedy wszystko pomału zaczynało się prostować, siostry musiały zrobić jeszcze coś bardzo ważnego – nazwać i uwolnić emocje, które zbyt długo pozwalały im wierzyć w Iluzję. Iluzję, która odebrała im zbyt wiele…
Ciało wywoła Wkurw, Złość i Gniew. Zaczęła tańczyć i bić się rękoma po brzuchu. Krzyczała i uwalniała to wszystko, co tak głęboko w niej było schowane, czego przez tyle lat nie chciała zobaczyć, nazwać, uwolnić, czego nie rozumiała.
Umysł, wypisała wszystkie negatywne słowa, w które uwierzyła, którymi była karmiona, którymi się karmiła. Uwalniała, wyrzucała i zmieniała! Słowa płynęły, uczucia uwalniały się, ogień w jej ciele palił stopy. Wiedziała, że musi ten proces dokończyć, zrobić go w całości żeby mógł się zintegrować.
Dusza, wędrowała między wymiarami by tam uwalniać stare schematy, programy, przekonania. Tam zamieniała i transformowała. Miała w sobie bardzo dużo odwagi i uporu, aby cały proces mógł się dopełnić.
Trzy siostry, Ciało Umysł Dusza – CUD
Kiedy Iluzja opadła i zza kurtyny wyszła Prawda, w końcu wszyscy mogli zacząć od nowa układać wspólną historię. Wydawało się, że już nic nie będzie takie samo…
Na szczęście to jest bajka.
I w tym momencie Mama Księżyc obudziła się przerażona tym, o czym właśnie śniła. Popatrzyła na swojego męża Słońce, na swoje córki z miłością i wdzięcznością, że wszyscy cały czas są razem.
Zrozumiała, że nie ma ideałów i że czas przyjrzeć się swojej ciemności z miłością, by to, co wydarzyło się we śnie, nigdy nie zdarzyło się w życiu.
Wstał zupełnie nowy dzień, którego jeszcze nigdy nie było i który nigdy się nie powtórzy
Tata dawał tyle ciepła, ile potrafił. Mama kochała na tyle, na ile umiała. Trzy siostry śmiały się przy stole. Dusza zachwycała opowieściami o głębi, którą odkrywała. Umysł, opowiadała ciekawe historie i wymyślała zagadki. Ciało tańczyła w myślach uśmiechając się najpiękniej. Tata Słońce patrzył na Księżyc. Mama Księżyc patrzyła na Słońce. Oboje patrzyli na swoje trzy córki – trzy siostry, z zachwytem…
Widzieli w nich ich najpiękniejszy…
CUD – Ciało Umysł Dusza
Nic nie trzeba było mówić, bo wszystko było wiadome.
Miłość…
Wtedy właśnie Matka Ziemia objęła ich wszystkich największą miłością, a Ojciec Niebo objął ich swoim ramionami by już zawsze czuli się bezpieczni, by zawsze byli tak szczęśliwi, jak właśnie w tej chwili.
Żeby czuć się w pełni szczęśliwa, musisz zadbać o trzy siostry w sobie – Ciało, Umysł i Duszę. Każda z nich potrzebuje innej energii, innego zadbania, innej czułości. Nie odrzucaj żadnej z nich, bo one trzy są Twoją całością. Ty jesteś CUD-em i zasługujesz na cudowne życie…